Laten we wel wezen: inhoud is belangrijk. Wellicht vraagt u zich af waarom dat hier dan in het minst fraaie daglicht wordt gesteld.
We zullen u niet langer in spanning houden: inhoud is het minst belangrijk wanneer men het heeft over soft skills training, opleidingen in vaardigheden, zo u wil.
Mensen leren graag. Tegelijk houden ze er niet van geestelijk gevoed te worden met een trechter.
Als we de trainers, opleiders, coaches de kost zouden moeten geven die gewapend met een fraaie, onderbouwde en als volledig pretenderende inhoud van een kale reis terugkeren… Het zou een dure zaak zijn.
Waarom? Omdat volwassenen, en dus zeker ook medewerkers in bedrijven, leren als het ook contextueel past. En dan sta je daar als trainer met een ‘slide deck’ op het moment dat de aanwezigen mogelijkerwijs eerst beginnen te ventileren, doch vervolgens steevast behoeften uiten waarop de inhoud allerminst (volledige) aansluiting voorziet…
Slechte voorbereiding, zou u kunnen opwerpen. Was het maar waar. Goede trainers onderzoeken als consultant de business context, de behoeften van het team en leggen pas van daaruit samen met de opdrachtgever (management, L&D, HR Business Partners) de doelstellingen vast. Tot daar goed werk.
Tussentijds willen we hier even opwerpen dat na deze voorbereiding het kalf vaak al lang verdronken is. Het proces van opstart tot training is meestal eerder traag. De context en behoeften van de lerenden zijn ondertussen maar al te vaak reeds geëvolueerd: lees grondig gewijzigd.
En voor we het vergeten, het kan nog erger: vastgelegde catalogi, opgestelde storyboards, strikt geïnventariseerde inhouden, programma’s. Allemaal vormen van wat we vandaag als ze elektronisch zijn Learning Management Systemen noemen.
U denkt wellicht, waar gaat dit in hemelsnaam naar toe? Wat wil de schrijver hier bereiken?
Wacht nog even, de context van dit verhaal is bijna geschetst.
We moeten er immers nog aan toevoegen dat met de komst van de nieuwe generaties op de werkvloer er eerst enige hoop bestond dat wie actief zou worden in L&D, zeker in het tweede decennium van de 21ste eeuw, met een andere bril zou kijken naar inhoud in functie van vaardigheidstraining. Niet dus. Ook jonge L&D medewerkers vragen ons nog steeds naar een inhoudstafel voor een soft skills training alsof dat de ware weg naar succes is. Als je antwoord met enkele algemene punten, wordt de situatie vaak erg wankel. En verzuchten ze bijna verloren dat ze het LMS op die wijze niet kunnen voeden. Want het programma en de inhoud op het intranet, dat lijkt hen toch best wel een garantie voor de kwaliteit van de deliveries van L&D anno 2019.
Laat ons nu eens starten met een realistisch voorbeeld.
Stel u eens voor. Een business manager constateert dat feedback in en vanuit zijn team veel beter kan.
Wat nu? Opleiding natuurlijk…
Een trainer bereidt zich voor:
- Er wordt een kenniskader opgesteld binnen de principes van in- en formele feedback
- Een arsenaal van wel 15 diverse feedback tools wordt achter de hand gehouden en inhoudelijk gestoffeerd.
Een échte toolbox!
De opleiding start:
- Het kenniskader wordt door de trainer kort en bondig geschetst.
- De deelnemers wordt gevraagd naar hun verwachtingen.
Wat kan er allemaal gebeuren?
De toolbox die klaar ligt, voldoet. Er zijn een vijftal tools nodig om de aanwezigen te helpen groeien in het geven en ontvangen van feedback. Overbodig om de andere 10 door het strot van deze mensen te duwen.
De toolbox alleen is niet voldoende. Na een explorerend gesprek met de deelnemers blijkt dat de meeste oorzaken van het uitblijven van feedback op een ander terrein te vinden zijn, nl. assertiviteit. Zou het geen drama zijn mocht de trainer in kwestie toch bij de feedback les willen blijven?
De toolbox en zelfs het kader is ontoereikend. Na een open gesprek waarvoor wat vertrouwen is geïnstalleerd bij de medewerkers blijkt dat de oorzaak van het uitblijven van feedback te maken heeft met het leiderschap van enkele managementleden en in tweede instantie ook wel met de cultuur binnen het team. Zou het dan niet erg relevant zijn om samen met de aanwezigen te zoeken naar juiste gespreksvormen om uitwegen te zoeken uit deze blokkerende situatie? Daarvoor zijn (inhoudelijke) tools uit andere registers nodig en wellicht zal ook aan de houding dienen gewerkt te worden.
Je begint met een feedback opleiding en voor je het weet ben je in een assertiviteitstraining beland, of nog verder weg in een sessie ‘probleemoplossende gesprekken voeren’ of een dag over attitude gerelateerde topics.
The Good? The process. Het proces creëert de content. Die momentaan en actueel contextueel is.
The Bad? Content die vooraf geprogrammeerd en vast ligt.
Better? Curated content, steeds beschikbaar wanneer nodig.
The Ugly? Vaardigheden in het bedrijf aanleren die contextueel niet verwacht worden. Geprogrammeerd zijn. Verloren moeite! Voor herhaling en oefening zal geen tijd zijn, wedden?
Beautiful? Skills training aanbieden in een continu proces waarbij de lijn met de lerenden constant open ligt en de beschikbare of te ontwikkelen content klaar is op het moment van de behoefte.
Het is in deze optiek dat een Modern Learning Systeem wellicht best ook de volgende elementen bevat: sociaal leren (samen behoeften in kaart brengen, samen inhoud creëren) , mobiel leren (het juiste moment, eender wanneer, eender waar), cafetaria leren (niet elke medewerker leert op dezelfde wijze) en microleren (momentane behoeften vereisen een snel antwoord met een beperkte set doelen).
En de lijm tussen deze elementen? Delen. Want delen is connecteren. En nieuwe content genereren.
Benieuwd naar uw reacties.
We zullen u niet langer in spanning houden: inhoud is het minst belangrijk wanneer men het heeft over soft skills training, opleidingen in vaardigheden, zo u wil.
Mensen leren graag. Tegelijk houden ze er niet van geestelijk gevoed te worden met een trechter.
Als we de trainers, opleiders, coaches de kost zouden moeten geven die gewapend met een fraaie, onderbouwde en als volledig pretenderende inhoud van een kale reis terugkeren… Het zou een dure zaak zijn.
Waarom? Omdat volwassenen, en dus zeker ook medewerkers in bedrijven, leren als het ook contextueel past. En dan sta je daar als trainer met een ‘slide deck’ op het moment dat de aanwezigen mogelijkerwijs eerst beginnen te ventileren, doch vervolgens steevast behoeften uiten waarop de inhoud allerminst (volledige) aansluiting voorziet…
Slechte voorbereiding, zou u kunnen opwerpen. Was het maar waar. Goede trainers onderzoeken als consultant de business context, de behoeften van het team en leggen pas van daaruit samen met de opdrachtgever (management, L&D, HR Business Partners) de doelstellingen vast. Tot daar goed werk.
Tussentijds willen we hier even opwerpen dat na deze voorbereiding het kalf vaak al lang verdronken is. Het proces van opstart tot training is meestal eerder traag. De context en behoeften van de lerenden zijn ondertussen maar al te vaak reeds geëvolueerd: lees grondig gewijzigd.
En voor we het vergeten, het kan nog erger: vastgelegde catalogi, opgestelde storyboards, strikt geïnventariseerde inhouden, programma’s. Allemaal vormen van wat we vandaag als ze elektronisch zijn Learning Management Systemen noemen.
U denkt wellicht, waar gaat dit in hemelsnaam naar toe? Wat wil de schrijver hier bereiken?
Wacht nog even, de context van dit verhaal is bijna geschetst.
We moeten er immers nog aan toevoegen dat met de komst van de nieuwe generaties op de werkvloer er eerst enige hoop bestond dat wie actief zou worden in L&D, zeker in het tweede decennium van de 21ste eeuw, met een andere bril zou kijken naar inhoud in functie van vaardigheidstraining. Niet dus. Ook jonge L&D medewerkers vragen ons nog steeds naar een inhoudstafel voor een soft skills training alsof dat de ware weg naar succes is. Als je antwoord met enkele algemene punten, wordt de situatie vaak erg wankel. En verzuchten ze bijna verloren dat ze het LMS op die wijze niet kunnen voeden. Want het programma en de inhoud op het intranet, dat lijkt hen toch best wel een garantie voor de kwaliteit van de deliveries van L&D anno 2019.
Laat ons nu eens starten met een realistisch voorbeeld.
Stel u eens voor. Een business manager constateert dat feedback in en vanuit zijn team veel beter kan.
Wat nu? Opleiding natuurlijk…
Een trainer bereidt zich voor:
- Er wordt een kenniskader opgesteld binnen de principes van in- en formele feedback
- Een arsenaal van wel 15 diverse feedback tools wordt achter de hand gehouden en inhoudelijk gestoffeerd.
Een échte toolbox!
De opleiding start:
- Het kenniskader wordt door de trainer kort en bondig geschetst.
- De deelnemers wordt gevraagd naar hun verwachtingen.
Wat kan er allemaal gebeuren?
De toolbox die klaar ligt, voldoet. Er zijn een vijftal tools nodig om de aanwezigen te helpen groeien in het geven en ontvangen van feedback. Overbodig om de andere 10 door het strot van deze mensen te duwen.
De toolbox alleen is niet voldoende. Na een explorerend gesprek met de deelnemers blijkt dat de meeste oorzaken van het uitblijven van feedback op een ander terrein te vinden zijn, nl. assertiviteit. Zou het geen drama zijn mocht de trainer in kwestie toch bij de feedback les willen blijven?
De toolbox en zelfs het kader is ontoereikend. Na een open gesprek waarvoor wat vertrouwen is geïnstalleerd bij de medewerkers blijkt dat de oorzaak van het uitblijven van feedback te maken heeft met het leiderschap van enkele managementleden en in tweede instantie ook wel met de cultuur binnen het team. Zou het dan niet erg relevant zijn om samen met de aanwezigen te zoeken naar juiste gespreksvormen om uitwegen te zoeken uit deze blokkerende situatie? Daarvoor zijn (inhoudelijke) tools uit andere registers nodig en wellicht zal ook aan de houding dienen gewerkt te worden.
Je begint met een feedback opleiding en voor je het weet ben je in een assertiviteitstraining beland, of nog verder weg in een sessie ‘probleemoplossende gesprekken voeren’ of een dag over attitude gerelateerde topics.
The Good? The process. Het proces creëert de content. Die momentaan en actueel contextueel is.
The Bad? Content die vooraf geprogrammeerd en vast ligt.
Better? Curated content, steeds beschikbaar wanneer nodig.
The Ugly? Vaardigheden in het bedrijf aanleren die contextueel niet verwacht worden. Geprogrammeerd zijn. Verloren moeite! Voor herhaling en oefening zal geen tijd zijn, wedden?
Beautiful? Skills training aanbieden in een continu proces waarbij de lijn met de lerenden constant open ligt en de beschikbare of te ontwikkelen content klaar is op het moment van de behoefte.
Het is in deze optiek dat een Modern Learning Systeem wellicht best ook de volgende elementen bevat: sociaal leren (samen behoeften in kaart brengen, samen inhoud creëren) , mobiel leren (het juiste moment, eender wanneer, eender waar), cafetaria leren (niet elke medewerker leert op dezelfde wijze) en microleren (momentane behoeften vereisen een snel antwoord met een beperkte set doelen).
En de lijm tussen deze elementen? Delen. Want delen is connecteren. En nieuwe content genereren.
Benieuwd naar uw reacties.
Reacties
Een reactie posten